Αυτό το σύντομο δοκίμιο χρησιμοποιεί παραδείγματα από τον φιλελεύθερο ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ για να αναδείξει τη μεταποικιακή κριτική στον φιλελευθερισμό και την οπτική της. Πρώτον, η σκέψη γύρω από τη μεταποικιακή κριτική αναφέρεται σε μια κριτική που βλέπει το φιλελεύθερο σενάριο ως ένα συγκροτητικό, οριοθετικό εγχείρημα. Ο φιλελευθερισμός είναι οικουμενικό εγχείρημα όχι παρά τις ιδιαιτεριστικές του κινήσεις, αλλά εξαιτίας αυτών. Δεύτερον, το μικρό αυτό δοκίμιο υποστηρίζει ότι η μεταποικιακή κριτική δεν εμφανίζεται από το πουθενά. Προέρχεται από τον χώρο του «αποικιακού»: έναν κοινωνικοπολιτικό τόπο διαφοράς, τόσο υλικής (ή «πραγματικής») όσο και εννοιολογικής, έναν τόπο τον οποίο τα φιλελεύθερα εγχειρήματα επιδιώκουν να οργανώσουν ιεραρχικά και, καθώς το κάνουν, δημιουργούν και τον χώρο της κριτικής. Για να φωτίσει αυτά τα σημεία, το δοκίμιο αναφέρεται στη νέα αυτοκρατορία της Αμερικής των αρχών του 20ού αιώ-ν-α, η οποία συμπεριλάμβανε το Πουέρτο Ρίκο και τις Φιλιππίνες, όπως και την αντιαποικιακή κριτική της αυτοκρατορίας από τα ίδια τα αποικιοποιημένα υποκείμενα.
Φιλελευθερισμός και ανελευθερία: Mια μεταποικιακή προσέγγιση
