Οι συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού είναι ήδη ορατές στην κοινωνία και στην εργασία, δημιουργώντας βαθιά κοινωνικά και οικονομικά ρήγματα. Μέσα στις πρωτόγνωρες αυτές συνθήκες από τη μία ενισχύονται, αν και σε περιορισμένο βαθμό, οι δημοτικές δομές κοινωνικής πολιτικής και από την άλλη πληθαίνουν καθημερινά οι συλλογικότητες που παίρνουν πρωτοβουλίες συγκροτώντας ένα ευρύ δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης. Μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώνει η κυβερνητική πολιτική λαμβάνονται πρωτοβουλίες για την οργάνωση και την στήριξη των ανθρώπων στις γειτονιές, στην εργασία και στο δρόμο, ώστε κανείς να μη μείνει μόνος του στην κρίση της πανδημίας. Μέσα από τη στήριξη των ατόμων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, τη συγκέντρωση τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πιο αδύναμους, αλλά και την ενημέρωση και οργάνωση απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Εν μέσω μιας άλλης κρίσης, εκείνης της ευρωπαϊκής προσφυγικής πολιτικής το 2015, η ιδέα και οι πρακτικές της αλληλέγγυας πόλης απέκτησαν μια αξιοσημείωτη δυναμική σε όλη την Ευρώπη. Τα κινήματα των πόλεων καλωσορίσματος, καταφυγίου και αλληλεγγύης διευρύνθηκαν. Ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, πολιτικοί της τοπικής αυτοδιοίκησης και δημοτικές αρχές προέβαλλαν αντίσταση απέναντι στους αυξανόμενους περιορισμούς των ευρωπαϊκών κι εθνικών πολιτικών των συνόρων. Ταυτοχρόνως, αναπτύχθηκαν συγκεκριμένες τοπικές πολιτικές για την προστασία ή την κοινωνική ένταξη ανθρώπων που βρίσκονται υπό επισφαλές καθεστώς διαμονής. Η παρούσα έκδοση επιλέγει τέσσερις ευρωπαϊκές πόλεις: Βερολίνο, Βαρκελώνη, Νάπολη και Ζυρίχη, καθώς και την καναδική πόλη Τορόντο στην προσπάθεια να αποτυπωθούν διαφορετικές πρακτικές, συζητήσεις, προσεγγίσεις δράσης και συνθήκες πλαισίου της αλληλέγγυας τοπικής πολιτικής. Το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ συγκεντρώνει τις υπάρχουσες προσεγγίσεις και εμπειρίες των αλληλέγγυων πόλεων με στόχο να τις θέσει προς συζήτηση σε ένα ευρύτερο κοινό και να τις διοχετεύσει στον διάλογο για την εξέλιξη των αριστερών στρατηγικών μεταναστευτικής πολιτικής.
