Περίληψη εισήγησης
Το NPD έχει σήμερα στη Σαξονία περίπου 800 μέλη, με πτωτική τάση. Έτσι, διαθέτει τη δεύτερη σε ισχύ τοπική ένωση σε ολόκληρη τη Γερμανία. Αν λάβουμε υπόψη τον αριθμό των κατοίκων της Σαξονίας, πρόκειται για το πυκνότερο δίκτυο μελών. Ο μεγαλύτερος αριθμός μελών ήταν 1.400 άτομα το 1998. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν ανάλογο. Για πολύν καιρό, ένα ανταγωνιστικό κόμμα της ακροδεξιάς, το REPublikaner, είχε μεγαλύτερη απήχηση στους ψηφοφόρους. Αυτό άρχισε να αλλάζει το 2000 όταν ο εκδοτικός οίκος DeutscheStimmeVerlag, που εκδίδει την ομώνυμη εφημερίδα-κομματικό όργανο, μετεγκαταστάθηκε στην πόλη Riesa. Με αυτήν έφθασαν στη Σαξονία δώδεκα έμπειροι υψηλόβαθμοι παράγοντες, που τα χρόνια που ακολούθησαν μεταμόρφωσαν την τοπική ένωση σε μια οργάνωση με σχετικά καλή λειτουργία.
Το 2004, το NPD μπήκε για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο της Σαξονίας. Το 9,2% των ψήφων ισοδυναμούσε με 12 έδρες. Με τον τρόπο αυτόν, το NPD υστερούσε μόνο κατά 0,6% του σοσιαλδημοκρατικού SPD, που έλαβε μία έδρα παραπάνω. Σε περίπου το ένα τρίτο της εκλογικής περιφέρειας, το NPD σημείωσε καλύτερα αποτελέσματα από το SPD. Ήταν σχεδόν αποκλειστικά αγροτικές περιοχές, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν υποστεί σοβαρές πληθυσμιακές απώλειες, ιδίως όσον αφορά τους νέους με προσόντα, και παρουσίαζαν σημαντικά διαρθρωτικά προβλήματα. Το NPD βρέθηκε σημαντικά κάτω από τον μέσο όρο στις εκλογικές περιφέρειες των μεγάλων πόλεων.
Σε επίπεδο κρατιδίου, το γεγονός ότι οι δημοτικές εκλογές, που είχαν διεξαχθεί λίγους μήνες νωρίτερα, είχαν στρέψει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης στο NPD είχε θετική επίδραση για το κόμμα. Τόσο σε περιφερειακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, το NPD σημείωσε επιτυχία παντού όπου έλαβε μέρος στις εκλογές. Αυτό συνέβη ακόμη και στις περιπτώσεις όπου κατέβηκε με λίγους μόνο υποψηφίους χωρίς πλήρη τοπική κάλυψη. Με τον τρόπο αυτόν έγινε ξαφνικά ορατό ως κόμμα που μπορούσε οπωσδήποτε να σημειώσει επιτυχίες και, ως εκ τούτου, εάν το ψήφιζε κάποιος, η ψήφος δεν θα πήγαινε χαμένη.
Μεγάλο μέρος των κορυφαίων στελεχών της παράταξης δεν καταγόταν από τη Σαξονία, αλλά από την «παλιά» Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Πρόεδρος της παράταξης έγινε ο HolgerApfel (*1970, στέλεχος εκδοτικού οίκου), μέλος του NPD ήδη από το 1988 και πρόεδρος της ομοσπονδιακής οργάνωσης νέων του κόμματος για αρκετά χρόνια. Από τη δυτική Γερμανία καταγόταν και ο αντιπρόεδρος της παράταξης AlexanderDelle (*1973, τραπεζικός υπάλληλος), μέλος του NPD από το 1992. Ο ουσιαστικός ιδεολογικός ηγέτης ήταν άλλος ένας Δυτικογερμανός, ο ιστορικός JürgenGansel (*1974), που είχε αρχίσει την πολιτική του σταδιοδρομία στο CDU και έφθασε στο NPD αφού πέρασε από διάφορες μικρότερες ακροδεξιές οργανώσεις. Ωστόσο, υπήρχαν και δύο κορυφαία στελέχη από τη Σαξονία. Ο ένας ήταν ο αντιπρόεδρος της παράταξης δρ JohannesMüller (*1969, γιατρός). Κι αυτός ήταν αρχικά μέλος του CDU. Άλλο σημαντικό μέλος της παράταξης ήταν ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής της ομάδας UweLeichsenring (*1967, δάσκαλος οδήγησης). Και οι δύο κατάγονται από μια παραδοσιακή κύρια περιφέρεια του NPD, τη SächsischeSchweiz.
Το NPD δεν κάλυψε μόνο τα κλασικά θεματικά πεδία της ακροδεξιάς, αλλά δραστηριοποιήθηκε σε όλους τους τομείς και ανέπτυξε ζωηρή κοινοβουλευτική δραστηριότητα, η οποία συχνά υποστηριζόταν από εξωκοινοβουλευτικές δράσεις. Σε αυτό το πλαίσιο φάνηκε ότι η ομάδα κοινοβουλευτικών συμβούλων που είχε στρατολογηθεί για την παράταξη ήταν για την εργασία της τουλάχιστον εξίσου σημαντική με τους ίδιους τους βουλευτές. Οπωσδήποτε, το γεγονός ότι για τις θέσεις αυτές επιλέχθηκαν κυρίως στελέχη από άλλα ομόσπονδα κρατίδια με πανεπιστημιακές σπουδές δημιούργησε εσωκομματική δυσαρέσκεια. Έτσι, η κοινοβουλευτική ομάδα του NPD της Σαξονίας έγινε ουσιαστικά η ομάδα εμπειρογνωμόνων του κόμματος. Ταυτόχρονα, μέσω των αμειβόμενων προσωπικών συνεργατών των βουλευτών, ήταν δυνατός ένας πολύ καλύτερος συντονισμός του κομματικού έργου στην περιοχή.
Την πρωτοχρονιά του 2006, τρεις ανερχόμενοι βουλευτές εγκατέλειψαν το κόμμα και είτε προσχώρησαν σε μικρά ακροδεξιά κόμματα είτε ίδρυσαν δικές τους οργανώσεις. Τελικά, τα σχέδια και των τριών απέτυχαν. Στο σημείο αυτό πρέπει να εξεταστεί με κριτικό πνεύμα το γεγονός ότι αυτές οι αποχωρήσεις υποστηρίχθηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας. Η αποχώρησή τους από την παράταξη κατέστησε μεν φανερές τις διαφορές στην τοπική ένωση, τις ενίσχυσε μάλιστα, αλλά δεν είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της ποιότητας του έργου. Η αλλαγή δεν ήρθε παρά μόνο με τον θάνατο του αρχηγού της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας UweLeichsenring σε ατύχημα το 2006.
Στις τοπικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2009 σημειώθηκε βέβαια σημαντική πτώση του εκλογικού αποτελέσματος για το NPD (5,6%) και συνακόλουθα απώλεια εδρών (απέμειναν μόνο οκτώ βουλευτές), σε αντίθεση όμως με τα προγνωστικά το κόμμα κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία του να μπει και πάλι στο τοπικό κοινοβούλιο. Παρά τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, η αποδοτικότητα δεν μειώθηκε, αφού τα ως τότε αδύνατα σημεία της παράταξης καλύφθηκαν από έμπειρα και εξειδικευμένα στελέχη: τους ArneSchimmer (*1973, διπλωματούχος οικονομολόγος) και AndreasStorr (*1968, τραπεζικός υπάλληλος), που ήταν και οι δύο προηγουμένως επιστημονικοί συνεργάτες του NPD.
Μπορεί το 2009 να μην υπήρχε, σε αντίθεση με το 2004 («HartzIV»), κάποιο θέμα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το NPD για την προσέλκυση ψηφοφόρων, ωστόσο ήταν σαφές ότι η πλειονότητα των ψήφων υπέρ του εν λόγω κόμματος δεν ήταν πλέον απόρροια μιας αόριστης στάσης διαμαρτυρίας, αλλά αντίθετα το κόμμα είχε κατακτήσει στη Σαξονία ένα μόνιμο εκλογικό σώμα, του οποίου η κινητοποίηση αρκούσε για να ξεπεραστεί το όριο αποκλεισμού του 5%. Αυτό είχε φανεί ήδη προηγουμένως στις ομοσπονδιακές εκλογές, όπου το εν λόγω κόμμα είχε επιτύχει κορυφαίο αποτέλεσμα στη Σαξονία. Ιδιαίτερα θετική ήταν όμως για το NPD η εδραίωσή του σε επίπεδο δήμων. Από τις δημοτικές εκλογές του 2007 και του 2008, το NPD εκπροσωπείται σε όλα τα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια των μεγάλων πόλεων. Παράλληλα υπάρχουν συμβούλια του NPD σε αρκετές δεκάδες πόλεων και δήμων.
Ένα ακόμη ουσιαστικό στοιχείο για την πρόσφατη επιτυχία ήταν οι επιτυχημένες προσπάθειες συνεργασίας με τις νεοναζιστικές ομάδες που δεν ανήκουν στο κόμμα, με σημαντικό αριθμό των οποίων συνήφθησαν ουσιαστικές συμφωνίες. Αυτές οι «αδέσμευτες δυνάμεις» διεξήγαγαν προεκλογικό αγώνα υπέρ του NPD, έβαλαν υποψηφιότητες σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης και σε αντάλλαγμα έλαβαν αξιώματα και αμειβόμενες θέσεις εργασίας στην παράταξη ή το κόμμα. Οι σχέσεις αυτές επιδεινώθηκαν σημαντικά από τότε που ανέλαβε την προεδρία του κόμματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο ο αρχηγός της παράταξης HolgerApfel και σε τοπικό επίπεδο ο ακόλουθός του τοπικός βουλευτής MarioLöffler. Η μέχρι τότε συνεργασία έδωσε εν μέρει και πάλι τη θέση της στην αντιπαράθεση.
