Η παρούσα έκδοση έχει εξαντληθεί και είναι διαθέσιμη μόνο online.
Δύο χρόνια ευρωκρίση: την άνοιξη του 2010 τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διέσωσαν την ελληνική κυβέρνηση από αδυναμία πληρωμής. Εντούτοις, μόλις δυο χρόνια αργότερα η Αθήνα χρειάζεται ένα ακόμη πακέτο δανείων. Το Μάρτιο του 2012 εγκρίθηκε επιτέλους η πίστωση έπειτα από έντονες συζητήσεις. Στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις ερίζουν για το εάν ο δανεισμός είναι αναγκαίος και ποιος θα τον πληρώσει. Στη Γερμανία κυριαρχεί η άποψη ότι η ίδια η Ελλάδα ευθύνεται για τη συμφορά της: πρώτα κατάφερε με πονηριές να ενταχθεί στην Ευρωζώνη, έπειτα η ελληνική κυβέρνηση ξόδευε πάρα πολλά και, κυρίως, οι κυβερνώμενοι δούλευαν πολύ λίγο. Τέτοιου είδους ερμηνευτικά μοτίβα, στα οποία λανθάνει ο εθνικισμός, καλλιεργήθηκαν από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης και τους γερμανούς πολιτικούς, οι οποίοι μάλιστα προτείνουν αντίστοιχες «λύσεις» για την κρίση: οι Έλληνες πρέπει να ξοδεύουν λιγότερο, να εργάζονται περισσότερο και να πουλήσουν τη δημόσια περιουσία τους – και, εφόσον αυτές οι λύσεις αποτύχουν, η Ελλάδα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη. Η ανοησία σε όλα αυτά είναι πως ούτε οι αναφερόμενες ως αιτίες της κρίσης είναι σωστές ούτε οι προτεινόμενες λύσεις οδηγούν πράγματι στην έξοδο από την κρίση. Το παρόν φυλλάδιο, στο πρώτο μέρος, αντικρούει τις συνήθεις απόψεις για την Ελλάδα και την κρίση και θα δείξει ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Αυτό το πρώτο μέρος είναι η ενημερωμένη μορφή του φυλλαδίου «Πουλήστε τα νησιά σας, ξοφλημένοι Έλληνες!», που κυκλοφόρησε το 2011. Ακολουθεί ένα δεύτερο μέρος για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα μέτρα που λαμβάνονται για τη δήθεν λύση της ευρωκρίσης, όπου εξηγείται γιατί το κούρεμα του χρέους δεν σώζει την Ελλάδα, ποιο σκοπό εκπληρώνει ο μηχανισμός διάσωσης του ευρώ και ποιος θα πληρώσει στο τέλος το λογαριασμό για τη «διάσωση» του ευρώ.
