Λογοκρισίες εμφανίζονται όταν και όπου μέσω του λόγου και της Tέχνης διακυβεύονται υλικά αγαθά ή ιδανικά: η θρησκεία, το έθνος, το κράτος, η αγορά, τα χρηστά ήθη. Όταν, δηλαδή, είτε πραγματικά είτε φαντασιακά, απειλούνται πραγματικές αξίες ή σύμβολα. Η άμεση και έμμεση λογοκρισία παρουσιάζεται σε όλες τις εκδοχές δημόσιου λόγου, από τις εικαστικές τέχνες, τον στίχο, τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο ως τη δημοσιογραφία: από τις πιο παραδοσιακές εκφορές ως τις πλέον σύγχρονες στον χώρο του Διαδικτύου. Από την ευθεία καταστολή στην προληπτική μορφή της και, τέλος, στον κατεξοχήν ανεξιχνίαστο λογοκριτικό τύπο: στην αυτολογοκρισία.
Το θέμα «λογοκρισία» δεν έχει αποτελέσει αυτοτελές αντικείμενο έρευνας στην Ελλάδα. Τόσο στο ιστορικό τους βάθος, όσο και σε κοινωνική διείσδυση, τα φαινόμενα λογοκρισίας δεν έχουν επαρκώς μελετηθεί στη χώρα μας. Αυτό επιχειρείται στο συνέδριό μας. Εδώ για πρώτη φορά γίνεται μια συστηματική καταγραφή των προσεγγίσεων αυτών, τόσο στο επίπεδο της θεωρίας και ανάλυσης, όσο και σε αυτό του βιώματος και της πράξης.
Μια συνεργασία του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πάντειου Πανεπιστημίου με το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Το συνέδριο είναι ανοιχτό στο κοινό και θα διεξαχθεί στις 17-19 Δεκεμβρίου στα ελληνικά, στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ), Πάρκο Ελευθερίας, Μετρό Μέγαρο Μουσικής.
