Περίληψη εισήγησης
Ο καπιταλισμός καταστρέφει παγκοσμίως τα μέσα συντήρησης εκατομμυρίων ανθρώπων εγκαταλείποντάς τους στη φτώχια και την πείνα. Οι οικολογικές του επιπτώσεις, όπως οι ξηρασίες και οι πλημμύρες, εκτοπίζουν πληθυσμούς. Το ίδιο και οι συνεχώς τροφοδοτούμενες συγκρούσεις για τον ορυκτό πλούτο, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το νερό. Το DIE LINKE στη Γερμανία αντιτάσσεται στη στρατιωτικοποίηση της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής για την επιβολή οικονομικών και γεωστρατηγικών στόχων, όπως η διασφάλιση των πρώτων υλών. Η ΕΕ προσπαθεί να προστατευθεί από τις συνέπειες μέσω μιας αυστηρής πολιτικής διαχωρισμού, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και που σύμφωνα με το δίκτυο «UNITED for Intercultural Action» μεταξύ 1993 και 2011 15.551 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ σύμφωνα με το ιταλικό blog «Fortress Europe» μεταξύ 1988 και 2011 17.738 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Με γνώμονα ότι «το κεφάλαιο χρειάζεται περισσότερους ξένους για να επωφεληθεί από αυτούς» μπορούν να έρθουν στη Γερμανία και στην ΕΕ μόνο οι νόμιμοι ή κανονικοί, οι οποίοι ως φτηνότερη για την οικονομία ξένη εργατική δύναμη θα οξύνουν τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας, θα ενισχύσουν τη μείωση των μισθών ενώ συγχρόνως εξοικονομούνται τα έξοδα εκπαίδευσης για την εξειδικευμένη εργατική δύναμη. Ανάλογα με τα προσόντα και την κατάσταση της αγοράς εργασίας, οι άνθρωποι χωρίζονται σε «χρήσιμους» και «άχρηστους» ή σε «επιθυμητούς» και «ανεπιθύμητους». Όποιος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί συγκαταλέγεται στους «παράνομους» ή στους «μη κανονικούς».
Οι λίγοι που παρόλα τα εμπόδια καταφέρνουν να εισέλθουν στην «Ευρώπη Φρούριο» και στη Γερμανία συνωστίζονται σε μαζικούς καταυλισμούς απομονωμένοι και τιμωρημένοι από την κοινωνία. Δεν λαμβάνουν άδεια εργασίας, δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουν την περιοχή που διαμένουν και καθημερινά τους υπενθυμίζεται ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι ενώ συγχρόνως ωθούνται σε μια ανεπίσημη και παράνομη αγορά εργασίας όπου οι κυρίαρχες εργασιακές σχέσεις αγγίζουν τα όρια της σκλαβιάς. Όσοι δεν πληρούν τις απαιτήσεις της γραφειοκρατίας κινδυνεύουν με απέλαση. Το ποιος επιτρέπεται να έρθει στη Γερμανία και για πόσο διάστημα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη «χρησιμότητα» και την οικονομική «δυνατότητα αξιοποίησης». Όποιος βοηθάει «παράνομους» -όπως για παράδειγμα δάσκαλοι, γιατροί και δικηγόροι- διαπράττει αδίκημα. Οι εθελοντές βοηθοί εξισώνονται με λαθρέμπορους και διακινητές ανθρώπων και μπορεί να τους επιβληθεί ποινή φυλάκισης. Το ιατρικό απόρρητο των νοσοκομείων παραβιάζεται λόγω της υποχρεωτικής αναφοράς δεδομένων. Οι γιατροί αναγκάζονται να παραβούν τον όρκο του Ιπποκράτη, διότι τα έξοδα για τη νοσηλεία των παρανόμως διαμενόντων μεταναστών δεν καλύπτονται από την κοινωνική πρόνοια αλλά από το ίδιο το νοσοκομείο.
