Mama Klorin της Doreida Xhogu
Επιμέλεια: Πάτι Βαρδάμη, Ιωάννα Παπαπαύλου
Εγκαίνια: Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, 18.30-21.30
Διάρκεια έκθεσης: 16 Νοεμβρίου, 2024 – 31 Ιανουαρίου, 2025
Ώρες λειτουργίας
Τετάρτη-Παρασκευή: 15.00 – 19.00, Σάββατο: 12.00-16.00
Διαφορετικές υλικότητες – πηλός, υγρό γυαλί, χαρτί κουζίνας, πλακάκια μπάνιου, κινούμενη εικόνα και φωτογραφία – συνθέτουν το πλαίσιο ενός συλλογικού εργαστηρίου. Οι σκληρές επιφάνειες έρχονται σε αντίθεση με την ευθραυστότητα των υλικών τους. Αραφινάριστα πήλινα γλυπτά τοποθετούνται πάνω σε αυτοσχέδιες παλέτες φτιαγμένες από ξύλα τα οποία έχουν συλλεγεί από τον δρόμο. Ένα ρολό χαρτί κουζίνας γίνεται το προσωπικό ημερολόγιο της καλλιτέχνιδας, μια καταγραφή σκέψεων, σχεδίων, επιδιώξεων. Πλακάκια μπάνιου χρησιμοποιούνται ως βάση για έντονες ζωγραφικές συνθέσεις νεκρής φύσης που απεικονίζουν εργαλεία καθαρισμού. Η άκαμπτη επιφάνεια τους επικαλύπτεται με υγρό γυαλί, δημιουργώντας στιλπνότητα. Μας υπενθυμίζουν την ανάγκη για λάμψη και γυαλάδα που απαιτείται από τις γυναίκες στην καθημερινή εργασία του καθαρισμού.
Η συντροφικότητα μεταξύ των γυναικών που γεννήθηκε καθώς δίπλωναν σεντόνια, σιδέρωναν ή απολύμαιναν μαζί δωμάτια ξενοδοχείων, μεταφέρεται οργανικά στο χώρο της τέχνης. Η συνεύρεση τους εξελίσσεται σταδιακά σε μια επιτελεστική απόπειρα να ορίσουν οι ίδιες τις ιστορίες τους, μορφοποιώντας την εικαστική φόρμα. Τελικά τις καθορίζει η καθαριότητα ή την καθορίζουν εκείνες; Είναι το αποτύπωμα που αφήνουν στην εικαστική ύλη βασικότερο από εκείνο που αφήνει η χλωρίνη στα χέρια τους; Τα χέρια είναι πρωταρχικής σημασίας στο έργο της Doreida. Πρωταγωνιστούν στις στιγμές μοιράσματος που εκτυλίσσονται στο βίντεο, και αφήνουν ίχνη στα σχεδόν ακατέργαστα γλυπτά τα οποία δημιουργούν οι γυναίκες από κοινού.
Τον Οκτώβριο του 1969 η Mierle Laderman Ukeles έγραψε το Μανιφέστο για την Τέχνη της Συντήρησης (Manifesto for Maintenance Art), ένα θυμωμένο δείγμα γραπτού λόγου που στρέφει την προσοχή στην υποτιμημένη εργασία της οικιακής υγιεινής, των εργαζόμενων στη συντήρηση των δημόσιων χώρων, αλλά και στις γυναίκες που βρίσκονται στο παρασκήνιο της καθημερινότητας. Το κείμενο αυτό δοκιμάζει τα όρια της χειρωνακτικής εργασίας, της τέχνης και της μεταξύ τους εννοιοδότησης. Η Doreida, με τη σειρά της, συμβάλλει στη συζήτηση παραδίδοντας ένα παραστατικό εικαστικό αποτέλεσμα που μετατρέπει τα εργαλεία καθαρισμού σε πρώιμη εικαστική αφετηρία. Ταυτόχρονα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να προκύψει το μοίρασμα του γυναικείου βιώματος και της φροντίδας που στηρίζεται σε έμφυλους δεσμούς και κοινοτικές πρακτικές.
Η συνομιλία των γυναικών διατυπώνει την ανάγκη τους να συνυπάρχουν μέσα στους περιορισμούς και τις δυνατότητες της εργατικής και μεταναστευτικής τους συνθήκης. Ιστορίες πόνου και ξεριζωμού, γέλια και χαρές, μυρωδιές και γεύσεις, μακρινοί τόποι που φαντάζουν οικείοι. Μέσω από αυτά τα στοιχεία αναδύεται η επιδραστικότητα (affect) του συλλογικού έργου τέχνης ως μια πιθανή γυναικεία στρατηγική επιβίωσης ή ως μια ανοικτή μορφή αισθητικής συγγένειας.
Η Ντορέιντα Τζόγκου γεννήθηκε στην Σελενίτσα της Αλβανίας και σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο της Αφροδίτης Λίτη. Το 2020 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο Miniera στον χώρο πολιτισμού Ρομάντσο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Γεράνη, και τη δεύτερη ατομική Qengjat e Vegjël στο ERGO Collective το 2022. Συμμετοχές της σε ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνουν το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών (2017), την Ιταλική Πρεσβεία στην Αθήνα σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο (2017 και 2019), το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών (2019), και το MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών στην Θεσσαλονίκη (2020). Έχει συμμετάσχει στην έκθεση του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με θέμα τη σάτιρα Ο κανόνας του παιχνιδιού του Ζαν Ρενουάρ (2021), και στην έκθεση του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος στο Πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο (2023). Πρόσφατα πήρε μέρος στην ομαδική έκθεση That which was is now no more στο χώρο τέχνης Ιλεάνα Τούντα (2023), και παρουσίασε το πρότζεκτ Mama Klorin στο New York College υπό την αιγίδα της Αλβανικής Πρεσβείας στην Αθήνα (2024).
Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Παραρτήματος Ελλάδας του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, με τη χρηματοδότηση του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. H έκθεση διοργανώνεται από τη Σχολή Frances Rich School of Fine and Performing Arts, σε συνεργασία με το The Demos Center του Deree – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος.
